I "heart" Vegemite
Door: Louise
Blijf op de hoogte en volg Frank en Louise
04 Juli 2014 | Australië, Melbourne
Yessss, lieve mensen, wat jullie lezen in de titel is waarrrrr. Mochten jullie nog twijfels hebben over het verloop van mijn officieuze inburgering - Frank is geen super fan - laat dit dan bij dezen alle twijfels wegnemen. Het is natuurlijk ook niet voor niets dat een gehele natie - wat zeg ik, een heel continent - idolaat is van dit goedje. Als Nederlander moet je toch een kleine drempel over voor je het eerste potje Australische appelstroop (zo ziet het eruit) aanschaft. Bij mij was die drempel misschien zelfs wel iets hoger, aangezien mijn associatie die van een heel klein potje was - wat mijn moeder wekelijks opende bij het zondagse ontbijt - dat een enorme zoute/kruidige "stink" lucht verspreidde, die mijn broertje en ik super smerig vonden. Dat betreffende potje was marmite - ook al is het gebaseerd op het zelfde principe - niet te verwarren met het vegetarische vegemite. Hoe het gemaakt wordt, is een vrij onsmakelijk verhaal over restanten die achterblijven in een brouwketel, maar daar ga ik jullie verder niet mee vervelen. Waar ik jullie wel mee ga vervelen, is natuurlijk het wel en wee van Frank en Louise in Australië :-).
Zo hebben we wederom heel veel nieuwe dingen over dit prachtige continent geleerd onder andere op het gebied van arbeid, lifestyle en natuurlijk de bijzondere bewoners ;-).
Frank is ondertussen nog steeds het slimste jongetje van de klas bij Hudson en verovert met regelmaat een eretitel voor de beste - wat er dan ook speelt - van de maand. Ondanks dat er soms een kleine competitie is, is de sfeer vergelijkbaar met Frank: 'a warm bath' (een uitdrukking die ze in Australië niet kennen en waar zijn collega's hard om moesten lachen). De reden dat die collega's daar overigens zo hard om moesten lachen, geeft naar mijn inziens perfect weer hoe de Australische humor tot uiting komt. De reden dat ze hier namelijk zo hard om moesten lachen, had - volgens mij - te maken met het feit dat het een vrij intieme opmerking was. Sarcasme gebruiken ze zelf nauwelijks tot niet en ze herkennen het vaak ook niet - je kan je voorstellen dat dat laatste voor Frank en mij al heel wat ongemakkelijke situaties heeft veroorzaakt -. Wat ze wel uiterst grappig vinden, zijn opmerkingen waarin vieze of intieme (a warm bath) dingen voorkomen. Zo hoef je dus geen komiek met perfecte timing te zijn om je collega's te laten lachen, het simpele woordje 'poep' volstaat. Het is dan ook erg jammer dat met de slechte Engelse eetgewoontes - pies, black pudding and hashbrowns - de droge, uiterst grappige, vaak sarcastische humor niet is overgewaaid naar deze uithoek. But, I guess that's the way the cookie crumbles.
Ik ben inmiddels al weer zo'n vijf weken aan de slag én - het zal jullie wellicht verbazen na mijn laatste verhaal - wederom bij dezelfde club. Jaha, die yogurth bitches (aka toetjes vrouwen) moesten even flink knipperen toen ik opnieuw mijn entree maakte.
Deze keer heb ik echter een super leuk team getroffen, dat besloten had dat óók ik tevreden moest zijn en mij daarom - uit eigen initiatief- meer salaris aanbood. Ook begrepen ze dat ik natuurlijk verder zou solliciteren en het was dan ook geen probleem als ik een keer eerder weg moest voor een gesprek. Ja lieve mensen, het kan dus wel! En daarmee kom ik direct aan bij de volgende deugdelijke mededeling; ik heb een nieuwe baan gevonden! Vandaag heb ik - vers van de pers - te horen gekregen dat ik de veertiende aan de slag kan als project analyst. Mijn government carrière zit dus in de lift en het begint warempel in de buurt te komen van de richting waarin ik ben afgestudeerd.
Ondertussen zijn Frank en ik druk bezig met de laatste stappen van het nieuwe visum, waarin het vooral een uitdaging is om onze relatie te bewijzen. Op honderden kleffe kusfoto's, een gedeelde reisverzekering en een aantal vliegtickets na, hebben we helaas weinig zwart op wit. Daarom gaan we - wij worden natuurlijk niet zomaar buitenspel gezet ;-) ;-) ;-) hup Holland hup - aankomend weekend de volgende stap in onze relatie zetten. Na zeven jaar gaan wij aankomende zaterdag....een gezamenlijke bankrekening openen. Of we er wat op gaan zetten is op dit moment nog discutabel ;-), maar het is een geldend bewijs. Helaas hebben wij te maken met een onwijze eikel in Engeland die onze visumaanvraag vanuit daar moet regelen. Het is allemaal niet heel logisch, waarom niet gewoon iemand in Australië hoor ik jullie denken, maar zo is de moeizame situatie helaas op dit moment. Het is dus nog even fingers, legs and toes crossed en anders in augustus alsnog naar Nieuw Zeeland.
Over Nieuw Zeeland gesproken, nadat we te horen kregen dat het bedrijf van Frank ons zou sponsoren, hebben we al vrij snel een vakantie in Nieuw Zeeland geboekt. We gaan met de kerst vier weken rondtoeren, waarvan anderhalve week op het noordereiland en twee en halve week op het zuidereiland. Zoals het echte Nederlanders betaamt, willen we natuurlijk voor een dubbeltje op de eerste rij en het gaat op dit moment tussen de "hippie camper" en de "jucy van". Wel weer een super mooi vooruitzicht, met hopelijk ook een aantal ruige animal encounters. Zo hebben we besloten met zeehondjes te gaan zwemmen in het noorden van het zuidereiland en probeer ik Frank over te halen om een rit op de rug van een - volgens de website - vriendelijk/tamme knol te maken. Dat laatste door een prachtig gebied waar een deel van de Lord of the rings is opgenomen.
We zijn de laatste weken ook beter bekend geraakt met een nieuwe verkeersterm, en dat is de term "mammels" - schrijft mamil's -. Dit is een afkorting van; middle aged man in lycra. Jullie begrijpen het al, dit gaat over de man van middelbare leeftijd die de racefiets ter hand heeft genomen. Nu hoor ik jullie denken; 'Dat is grappig, maar toch niet bijzonder, die hebben we in NL ook'. Dat klopt. Het verschil is echter dat de "mammels" hier geen enkel respect hebben voor de verkeersregels. Niet voor andere fietsers, niet voor voetgangers en al helemaal niet voor automobilisten. Uiteraard heeft dit ook te maken met het chronische gebrek aan fietspaden, maar ondanks dat lukt het andere fietsers over het algemeen wel om normaal te participeren in het verkeer. Ik denk dat dit de mannelijke uiting is van een fenomeen, waar ik de cabaretière Sanne Wallis de Vries wel eens over heb horen praten. Namelijk dat vrouwen zo rond de magische leeftijd van vijftig of iets daarna een "nou en, nou ik" houding aannemen - wie de schoen past trekt em aan, grapje, natuurlijk kennen wij alleen maar uitzonderingen in onze nabije omgeving :-) :-) :-) -. De mannen hier blijken toch meer macho's te zijn dan in ons prachtige Holland en misschien zijn ze daarom ook meer in contact met hun penopauze emoties.......of zoiets. Ach ja, wat weet ik er ook van.
Ondanks de mammels, de scheetige humor en feit dat het hier met 14 graden nu toch wel echt heel erg winter is, hebben Frank en ik het nog steeds super naar ons zin. We hebben al weer van alles met onze nieuwe matties hier ondernomen en er zijn ook weer nieuwe first dates ingepland met potentieel vriendenmateriaal. Ook proberen we zo nu en dan een wk wedstrijd mee te pakken - Frank gaat trouw voor iedere oranje wedstrijd zijn bed uit - en zijn we stiekem jaloers op de gezellige oranje feestjes die jullie daar, in kroegen en tuinen, waarschijnlijk luidkeels vieren.
In het kader van de feestjes, Frank en ik verwennen onze nieuwe vriendjes uit de buurt morgen met een 'Dutch potato mash bonanza', beter bekend als stamppot rauw andijvie. Ben benieuwd hoe de Hollandse pot bij onze Ozzie friends in de smaak valt ;-). Als laatste nog een eervolle vermelding voor de moeder van Frank, die als eerste - hopelijk niet ook als laatste ;-) - het enorme end zal afleggen om ons te bezoeken.
Lieve mensen we missen jullie! Geniet van de zomer en tot de volgende keer!
Dikke kus,
Frank en Louise
Zo hebben we wederom heel veel nieuwe dingen over dit prachtige continent geleerd onder andere op het gebied van arbeid, lifestyle en natuurlijk de bijzondere bewoners ;-).
Frank is ondertussen nog steeds het slimste jongetje van de klas bij Hudson en verovert met regelmaat een eretitel voor de beste - wat er dan ook speelt - van de maand. Ondanks dat er soms een kleine competitie is, is de sfeer vergelijkbaar met Frank: 'a warm bath' (een uitdrukking die ze in Australië niet kennen en waar zijn collega's hard om moesten lachen). De reden dat die collega's daar overigens zo hard om moesten lachen, geeft naar mijn inziens perfect weer hoe de Australische humor tot uiting komt. De reden dat ze hier namelijk zo hard om moesten lachen, had - volgens mij - te maken met het feit dat het een vrij intieme opmerking was. Sarcasme gebruiken ze zelf nauwelijks tot niet en ze herkennen het vaak ook niet - je kan je voorstellen dat dat laatste voor Frank en mij al heel wat ongemakkelijke situaties heeft veroorzaakt -. Wat ze wel uiterst grappig vinden, zijn opmerkingen waarin vieze of intieme (a warm bath) dingen voorkomen. Zo hoef je dus geen komiek met perfecte timing te zijn om je collega's te laten lachen, het simpele woordje 'poep' volstaat. Het is dan ook erg jammer dat met de slechte Engelse eetgewoontes - pies, black pudding and hashbrowns - de droge, uiterst grappige, vaak sarcastische humor niet is overgewaaid naar deze uithoek. But, I guess that's the way the cookie crumbles.
Ik ben inmiddels al weer zo'n vijf weken aan de slag én - het zal jullie wellicht verbazen na mijn laatste verhaal - wederom bij dezelfde club. Jaha, die yogurth bitches (aka toetjes vrouwen) moesten even flink knipperen toen ik opnieuw mijn entree maakte.
Deze keer heb ik echter een super leuk team getroffen, dat besloten had dat óók ik tevreden moest zijn en mij daarom - uit eigen initiatief- meer salaris aanbood. Ook begrepen ze dat ik natuurlijk verder zou solliciteren en het was dan ook geen probleem als ik een keer eerder weg moest voor een gesprek. Ja lieve mensen, het kan dus wel! En daarmee kom ik direct aan bij de volgende deugdelijke mededeling; ik heb een nieuwe baan gevonden! Vandaag heb ik - vers van de pers - te horen gekregen dat ik de veertiende aan de slag kan als project analyst. Mijn government carrière zit dus in de lift en het begint warempel in de buurt te komen van de richting waarin ik ben afgestudeerd.
Ondertussen zijn Frank en ik druk bezig met de laatste stappen van het nieuwe visum, waarin het vooral een uitdaging is om onze relatie te bewijzen. Op honderden kleffe kusfoto's, een gedeelde reisverzekering en een aantal vliegtickets na, hebben we helaas weinig zwart op wit. Daarom gaan we - wij worden natuurlijk niet zomaar buitenspel gezet ;-) ;-) ;-) hup Holland hup - aankomend weekend de volgende stap in onze relatie zetten. Na zeven jaar gaan wij aankomende zaterdag....een gezamenlijke bankrekening openen. Of we er wat op gaan zetten is op dit moment nog discutabel ;-), maar het is een geldend bewijs. Helaas hebben wij te maken met een onwijze eikel in Engeland die onze visumaanvraag vanuit daar moet regelen. Het is allemaal niet heel logisch, waarom niet gewoon iemand in Australië hoor ik jullie denken, maar zo is de moeizame situatie helaas op dit moment. Het is dus nog even fingers, legs and toes crossed en anders in augustus alsnog naar Nieuw Zeeland.
Over Nieuw Zeeland gesproken, nadat we te horen kregen dat het bedrijf van Frank ons zou sponsoren, hebben we al vrij snel een vakantie in Nieuw Zeeland geboekt. We gaan met de kerst vier weken rondtoeren, waarvan anderhalve week op het noordereiland en twee en halve week op het zuidereiland. Zoals het echte Nederlanders betaamt, willen we natuurlijk voor een dubbeltje op de eerste rij en het gaat op dit moment tussen de "hippie camper" en de "jucy van". Wel weer een super mooi vooruitzicht, met hopelijk ook een aantal ruige animal encounters. Zo hebben we besloten met zeehondjes te gaan zwemmen in het noorden van het zuidereiland en probeer ik Frank over te halen om een rit op de rug van een - volgens de website - vriendelijk/tamme knol te maken. Dat laatste door een prachtig gebied waar een deel van de Lord of the rings is opgenomen.
We zijn de laatste weken ook beter bekend geraakt met een nieuwe verkeersterm, en dat is de term "mammels" - schrijft mamil's -. Dit is een afkorting van; middle aged man in lycra. Jullie begrijpen het al, dit gaat over de man van middelbare leeftijd die de racefiets ter hand heeft genomen. Nu hoor ik jullie denken; 'Dat is grappig, maar toch niet bijzonder, die hebben we in NL ook'. Dat klopt. Het verschil is echter dat de "mammels" hier geen enkel respect hebben voor de verkeersregels. Niet voor andere fietsers, niet voor voetgangers en al helemaal niet voor automobilisten. Uiteraard heeft dit ook te maken met het chronische gebrek aan fietspaden, maar ondanks dat lukt het andere fietsers over het algemeen wel om normaal te participeren in het verkeer. Ik denk dat dit de mannelijke uiting is van een fenomeen, waar ik de cabaretière Sanne Wallis de Vries wel eens over heb horen praten. Namelijk dat vrouwen zo rond de magische leeftijd van vijftig of iets daarna een "nou en, nou ik" houding aannemen - wie de schoen past trekt em aan, grapje, natuurlijk kennen wij alleen maar uitzonderingen in onze nabije omgeving :-) :-) :-) -. De mannen hier blijken toch meer macho's te zijn dan in ons prachtige Holland en misschien zijn ze daarom ook meer in contact met hun penopauze emoties.......of zoiets. Ach ja, wat weet ik er ook van.
Ondanks de mammels, de scheetige humor en feit dat het hier met 14 graden nu toch wel echt heel erg winter is, hebben Frank en ik het nog steeds super naar ons zin. We hebben al weer van alles met onze nieuwe matties hier ondernomen en er zijn ook weer nieuwe first dates ingepland met potentieel vriendenmateriaal. Ook proberen we zo nu en dan een wk wedstrijd mee te pakken - Frank gaat trouw voor iedere oranje wedstrijd zijn bed uit - en zijn we stiekem jaloers op de gezellige oranje feestjes die jullie daar, in kroegen en tuinen, waarschijnlijk luidkeels vieren.
In het kader van de feestjes, Frank en ik verwennen onze nieuwe vriendjes uit de buurt morgen met een 'Dutch potato mash bonanza', beter bekend als stamppot rauw andijvie. Ben benieuwd hoe de Hollandse pot bij onze Ozzie friends in de smaak valt ;-). Als laatste nog een eervolle vermelding voor de moeder van Frank, die als eerste - hopelijk niet ook als laatste ;-) - het enorme end zal afleggen om ons te bezoeken.
Lieve mensen we missen jullie! Geniet van de zomer en tot de volgende keer!
Dikke kus,
Frank en Louise
-
04 Juli 2014 - 13:52
Pappie:
Super leuk en.. gefeliciteerd met je nieuwe baan
XX -
04 Juli 2014 - 14:09
Sabrien:
Wat heerlijk om allemaal te lezen!!!
Fantastisch dat jullie het zo fijn hebben en top dat jullie nu allebei een leuke baan hebben.
Gefeliciteerd schatten.
Vanavond zullen we er een wijntje op drinken als we David z'n verjaardag vieren.
Dikke kus -
04 Juli 2014 - 15:17
Mama:
Weer een smeuïg verhaal, dat menigeen weer een dikke glimlach op deze warme vrijdagmiddag zal bezorgen -
04 Juli 2014 - 15:23
Zandra:
Leuk om weer van jullie te lezen. En Louise, je hebt echt wel talent om te schrijven.
Fijn dat jullie het zo naar het zin hebben en helemaal te gek dat je een baan richting je opleiding hebt gevonden.
Succes alle twee en tot de volgende keer.
Big hug
-
04 Juli 2014 - 17:17
Gert:
Hallo Frank en Louise,
Heeeee Louise, jij schrijft hele leuke en boeiende verhalen. Moet je iets mee gaan doen. Je hebt, volgens mij, talent. Proficiat met je baan. We vertrouwen erop dat jullie het oranje, waar heel Nederland op dit moment van overloopt, hooghouden incl. de stamppot.
Heel veel groet, Gerrie en Gert -
04 Juli 2014 - 17:31
Elly:
Wat een heerlijk verhaal weer :)) Goed te lezen dat het jullie zo goed gaat. En gefeliciteerd met je nieuwe baan natuurlijk! Lieve groet van Ton en mij
-
04 Juli 2014 - 19:32
Yvonne De Goey:
Lieve Louise en Frank,
jaja , , ik kom eraan! Nog 13 nachtjes slapen! Ik heb er reuze zin in hoor!
Ik ben het helemaal eens met Gert Louise. Gewoon bundelen die mails van jou. Ik vind ze heel beeldend en geestig. Helemaal top dat die aussies nu eindelijk jouw talenten ontdekt hebben. Goed bezig hoor, zo zie je maar de volhouder wint! Gefeliciteerd ermee. Spreek jullie gauw, liefs en dikke kus
Yvonne
-
05 Juli 2014 - 10:57
Fleurtje En Sushma:
Ha Lieverds,
Het blijft heerlijk om jullie verhalen te lezen!
En om zo op de hoogte te blijven van jullie avonturen
in Australië! Wat heerlijk dat jullie al bezig zijn met
het plannen van jullie volgende reisavonturen!
Wij missen jullie ook! Dikke zoen Sush en Fleurtje -
06 Juli 2014 - 23:02
Ine:
Hoi Frank en Louise,
Gefeliciteerd met je baan Louise! Goed gedaan!
Ja... we zijn doorrrrr!!! Zoals gisterenavond overduidelijk te horen was bij de laatste penalty! De markt in Middelburg werd bevolkt door zo'n beetje de helft van de inwoners die niet thuis keken en dat was te horen.
Geniet van jullie tijd daar en veel plezier samen met Yvonne! Misschien kunnen we nog een paar foto's van jullie samen opsturen ;-)
Liefs en een dikke knuf
Ine -
07 Juli 2014 - 17:57
Harro:
Leuk stukje biografie - fijn om te lezen dat het goed met jullie gaat.
Hartelijke groeten
Harro -
08 Juli 2014 - 12:21
Marthe:
Klinkt weer mooi allemaal, congrats on the new job!
En morgen weer juichen voor ons legioen! GO HOLLAND! xxx -
14 Juli 2014 - 18:40
Anke:
Mijn Gmail heeft opeens geheel zelfstandig besloten jullie berichten in mijn spamfolder te plaatsen. Ongehoord! Gelukkig ben ik in een geduldige bui voor de grap eens door alle 'u heeft een huis en een I-pad gewonnen'-mailtjes in de spamfolder geworsteld en kwam ik dit prachtexemplaar tegen.
Lieve Loui, wat mega fijn voor je dat je nu een echte uitdagende baan hebt gevonden van jouw kaliber. Easy on the sarcasm en dan komt het helemaal goed, that's a truth like a cow!
Jullie belevenissen klinken heerlijk.
Laten we snel weer skypen, dan stel ik mr. T. aan je voor :-)
Kussen,
A.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
